Nasze drużyny przed, po i w trakcie sezonu

[nawciarz]

U mnie z jednej strony sezon, który dał mi wiele satysfakcji, bo w końcu długotrwały proces zbierania talentów przynosi efekty i już o sile drużyny stanowiła głównie moja młodzież. Z drugiej strony liczyłem na zdecydowanie wyraźniejszą poprawą zdobyczy punktowej, a tu jedynie różnica 55 punktów. Tak samo o nikim nie mogę powiedzieć że wycisnął z sezonu 100%. Najbliżej był Tiberi, bo jednak przekroczył przedsezonowe oczekiwania, ale jednak ten jeden feralny dzień na Vuelcie i nie utrzymanie formy po Luksemburgu jednak lekki niedosyt zostawił. Tak samo Lenny Martinez na początku sezonu wyczyniał cuda, ale od maja już całkowicie nie istniał. Onley też niby świetnie, ale jednak gdyby nie dwa razy złamany obojczyk było by sporo lepiej. Magnier też przedwcześnie zakończył sezon kraksą w Britain. Więc zabrakło kogoś takiego jak rok temu Ganna, Rui Costa czy Van Wilder, którzy można powiedzieć że i 110% z sezonu wycisnęli. Do tego fatalne sezony Van Baarle, Haytera. Ganna też tylko kilka razy w roku o sobie przypomniał. Bissegger też się przestał rozwijać.

Czyli jednocześnie duża satysfakcja, że ta najmłodsza w całej grze drużyna zaczyna nabierać bardzo sensownych kształtów i można było liczyć na konkretne punkty od większej ilości kolarzy, z drugiej niedosyt że przynajmniej nie przekroczyło się bariery 6000 punktów. Na szczęście przez ten nie do końca wykorzystany potencjał punktowy po raz pierwszy przy piątym awansie do 1 ligi dostanę dopłatę. Tak samo po raz pierwszy awansuje z pierwszego miejsca w 2 lidze. Do tego pierwsze zwycięstwo mojego kolarza w klasyku WT, więc może kilka klątw udało się zdjąć i teraz już będzie tylko lepiej 

[bumbek]

U mnie niestety spore rozczarowanie brakiem awansu. Poziom jednak mocno się wyrównał, co sprawia, że wiele ekip jest w stanie wykręcić nawet około 3000 punktów już w III lidze (w przyszłym sezonie będą to np. spadkowicze z drugiej). Oznacza to, że walka o awans staje się coraz trudniejsza.

Największym rozczarowaniem pozostaje dla mnie Cian. Zbyt szybko wrzucono go na głęboką wodę – startuje niemal wyłącznie w wyścigach WT, a jeśli coś pójdzie nie tak, kończy z zerowym dorobkiem. Mam nadzieję, że ten sezon to tylko wypadek przy pracy, i że wróci mocniejszy, ale życzyłbym mu spokojniejszego kalendarza, który pozwoliłby mu się odbudować i powygrywać coś przed kolejnymi startami w GT.

Zawiedli mnie też kolarze, których wziąłem ze sobą z I ligi. Ani Cepeda, ani Hanninen, ani Battistella prawdopodobnie nie osiągną już najwyższego poziomu, choć liczyłem, że każdy z nich w swojej specjalności przywiezie kilkaset punktów. Hanninen musi odejść – jego czas w WT i mojej ekipie się skończył. Może na poziomie kontynentalnym odzyska wigor i zacznie punktować nawet w FFF, ale mnie już wystarczy tego czekania Cepeda nie ma potwierdzonego kontraktu z EF na 2025, choć zakładam, że zostanie. Jest jednak bardzo jednowymiarowy i chimeryczny – nawet wygrana w l'Ain niewiele tu zmienia. Co do Battistelli, nadal mam nadzieję, że zmiana otoczenia mu pomoże i zapełni w EF lukę po Bettiolu.

Innym rozczarowaniem jest, tradycyjnie, Moscon. Już planowałem skład na 2025 bez niego, ale skoro Bora w niego wierzy, to dam mu jeszcze jedną szansę Może Vernon skupi się w 2025 na szosie i poprawi słaby wynik z tego sezonu, gdy większość jego uwagi pochłonęły przygotowania do Igrzysk na torze.

Reszta składu rozwija się bardzo obiecująco. Nys powoli przebija się do czołówki, Bittner wygrał etap na Vuelcie, a Rafferty, Mikhels i Riccitello mieli kilka przebłysków. Jestem zadowolony z postępów tej czwórki.

Osobny rozdział to Williams. Dołączyłem do grona beneficjentów wyprzedaży u Gattsu Stevie, którego po raz pierwszy zatrudniłem latem 2018, w końcu potwierdza swój talent z kategorii U23. W tym roku zanotował dwa duże zwycięstwa, choć nie zabrakło też startów anonimowych. Jego wygrana we Fleche to na pewno highlight sezonu – na stałe zapisał się w historii ekipy, choć powtórzenie takich wyników (i punktów) może być trudne.

W 2025 wypada awansować, ale skład ma pewną lukę. Młodzi zawodnicy z rocznika 2002 zaczynają punktować w WT, ale kolejnych naprawdę obiecujących kolarzy mamy dopiero z roczników 2006 i 2007 Zobaczymy, co przyniesie przyszłość, szczególnie jeśli chodzi o Duńczyków – Wang, Bevort i Pedersen powinni stopniowo osiągać poziom elity, choć na razie większych sukcesów brak.

[Gattsu]

U mnie krótko: sezon pechowy, naznaczony kontuzjami liderów. Vini wiadomo, do tego jak zawsze pechowy Rogla, wycofka Almeidy z Vuelty, stracony rok Vermeerscha. Sporo zawodników poniżej oczekiwań, ale tu ciężko utrzymać wszystkich na powierzchni więc nie narzekam.

Najważniejsze momenty:

1. San Remo dla Philipsena, pierwszy monument wychowanka i w ogóle ogromne pozytywne zaskoczenie. Nawet jak nigdy tego nie powtórzy to satysfakcja pozostanie.
2. Dublet Paryż Nicea / Tirreno - o ile wygrana Vinegaarda była spodziewana o tyle fakt, że Jorgenson wybronił się przez Remco było lekka sensacją.
3. Lipowitz - może punktowo w tym roku nie rozbił banku, ale to kolejny kolarz w mojej ekipie, który realnie ma szanse wskoczyć do ścisłego topu i wygrywać duże imprezy.

O planach na 2025 napiszę jak już skompletuje kadrę.

[Karcer]

Sezon prawie zgodnie z planem. Groves i Trentin mieli być moimi lokomotywami i wspólnie zrobili 50% mojego dorobku punktowego. Cieszy, że zawodnicy z drugiego planu zaczęli punktować, np Braet (swego czasu czołowy junior w Belgii), Double i najmłodsze pokolenie rodziny Teutenbergów. Zarobiły na siebie 50% transfery Dversnesa i Bernarda.

Również zgodnie z planem, rozczarował Degenkolb. W związku z tym, zaprawdę powiadam wam, w przyszłym sezonie już nie będę robił za dom spokojnej starości dla żadnego utytułowanego emeryta (oczywiście poza Trentinem, który ma u mnie dożywocie).

Groszowi ciułacze okazali się stratą kasy ale...Otruba mimo problemów zdrowotnych awansował do PRT, podobnie Delbove (czego od niego oczekiwałem), a Leitao zdobył medal IO na torze. Dam im drugą szansę, reszta nie "tworzy wartość dodaną, w innych organizacjach".

Z młodych Del Grosso i Mikutis również awansowali do PRT, więc liczę, że zaczną w końcu zarabiać na siebie. Golikker miał kilka błysków, choć to jeszcze nie to czego oczekiwałem.

[Arturo100]

To i ja coś napiszę zanim rozgorzeje licytacyjna batalia. Tegoroczny wynik przerósł moje najśmielsze oczekiwania, bo celem na ten sezon było tylko utrzymanie.

Nie da się ukryć, że niekwestionowanym liderem drużyn był Milan. Szczerze nie spodziewałem się, że już w tym sezonie będzie najszybszym obok Merliera człowiekiem w peletonie.  Z drugiej strony liczyłem na trochę lepszą postawę w północnych klasykach ale dzięki temu jest jeszcze pole do rozwoju. Na szczególne wyróżnienie zapracowali sobie Fretin i Berckmoes (trafił do mnie przed tym sezonem na zasadzie 1 bida!). Zrobili olbrzymi krok naprzód w swoich karierach i zdobyli dużo więcej punktów niż się spodziewałem, a w przyszłym roku powinni być jeszcze lepsi. Na mocną 5 zasłużył De Klejin, który potwierdził, że poprzedni sezon nie był przypadkiem i na dłużej dołączył do światowej czołówki sprinterów. Bardzo solidnie zaprezentowali się Rex, Pluimers i Canal. Bez błysku ale najważniejsze, że zanotowali wyraźny progres. Potężny Belg to moja nadzieja na top 3 w Paryż-Roubaix Bez dużego dorobku punktowego ale za to z kilkoma fajnymi momentami i dużymi nadziejami na dalszy rozwój sezon skończyli Craps i Vangheluwe (co za sprint w Chinach!). Żeby nie było tak kolorowo to lekki zastój u Staune-Mitteta ale też bez tragedii i liczę, że w Decathlonie złapie wiatr w żagle. Natomiast kolejny przeciętny sezon Oldaniego ale trzeba mu oddać to, że ostatnie 2 lata miał bardzo pechowe, a jakieś punkty mimo wszystko dowozi. Średni sezon także u Germaniego i Kepplingera (Austriak większość sezonu kontuzjowany) ale spłacili się i nadal wierzę, że stać ich na więcej. Ponadto zastój również u moich najmłodszych kolarzy. Tylko Adam Rafferty zaliczył naprawdę dobry sezon. Jednakże fakt, że znaleźli miejsca w mocnych drużynach development pozwala liczyć na to, że Pajur, Vervenne i Viezzi pokażą jeszcze na co ich stać.

Co do najemników pozyskanych przed tym sezonem na najwyższą notę zapracował sobie Naesen, któremu bardzo pomogła zmiana diety i odstawienie selera   Przez całą kampanię wioseną należał do szerokiej czołówki. Dobrze wypadł też Woods, który mocną końcówką sezonu utrzymał mnie na drugim miejscu w lidze. Swoje zrobili też Walscheid, De Gendt i Thomas, który przede wszystkim miał zrobić duży wynika na Giro i zadanie to zrealizował. O reszcie sezonu Walijczyka lepiej nie pisać. Natomiast pozostali kolarze z mojej ekipy nie zasłużyli żeby nawet o nich wspominać. Największy zawód sprawili mi Gregaard, Kluckers i Ben Askey.

Podsumowując sezon bardzo udany, jest awans, a także powstał silny trzon drużyny.