Nasze drużyny przed, po i w trakcie sezonu

[nawciarz]

U mnie z jednej strony sezon, który dał mi wiele satysfakcji, bo w końcu długotrwały proces zbierania talentów przynosi efekty i już o sile drużyny stanowiła głównie moja młodzież. Z drugiej strony liczyłem na zdecydowanie wyraźniejszą poprawą zdobyczy punktowej, a tu jedynie różnica 55 punktów. Tak samo o nikim nie mogę powiedzieć że wycisnął z sezonu 100%. Najbliżej był Tiberi, bo jednak przekroczył przedsezonowe oczekiwania, ale jednak ten jeden feralny dzień na Vuelcie i nie utrzymanie formy po Luksemburgu jednak lekki niedosyt zostawił. Tak samo Lenny Martinez na początku sezonu wyczyniał cuda, ale od maja już całkowicie nie istniał. Onley też niby świetnie, ale jednak gdyby nie dwa razy złamany obojczyk było by sporo lepiej. Magnier też przedwcześnie zakończył sezon kraksą w Britain. Więc zabrakło kogoś takiego jak rok temu Ganna, Rui Costa czy Van Wilder, którzy można powiedzieć że i 110% z sezonu wycisnęli. Do tego fatalne sezony Van Baarle, Haytera. Ganna też tylko kilka razy w roku o sobie przypomniał. Bissegger też się przestał rozwijać.

Czyli jednocześnie duża satysfakcja, że ta najmłodsza w całej grze drużyna zaczyna nabierać bardzo sensownych kształtów i można było liczyć na konkretne punkty od większej ilości kolarzy, z drugiej niedosyt że przynajmniej nie przekroczyło się bariery 6000 punktów. Na szczęście przez ten nie do końca wykorzystany potencjał punktowy po raz pierwszy przy piątym awansie do 1 ligi dostanę dopłatę. Tak samo po raz pierwszy awansuje z pierwszego miejsca w 2 lidze. Do tego pierwsze zwycięstwo mojego kolarza w klasyku WT, więc może kilka klątw udało się zdjąć i teraz już będzie tylko lepiej 

[bumbek]

U mnie niestety spore rozczarowanie brakiem awansu. Poziom jednak mocno się wyrównał, co sprawia, że wiele ekip jest w stanie wykręcić nawet około 3000 punktów już w III lidze (w przyszłym sezonie będą to np. spadkowicze z drugiej). Oznacza to, że walka o awans staje się coraz trudniejsza.

Największym rozczarowaniem pozostaje dla mnie Cian. Zbyt szybko wrzucono go na głęboką wodę – startuje niemal wyłącznie w wyścigach WT, a jeśli coś pójdzie nie tak, kończy z zerowym dorobkiem. Mam nadzieję, że ten sezon to tylko wypadek przy pracy, i że wróci mocniejszy, ale życzyłbym mu spokojniejszego kalendarza, który pozwoliłby mu się odbudować i powygrywać coś przed kolejnymi startami w GT.

Zawiedli mnie też kolarze, których wziąłem ze sobą z I ligi. Ani Cepeda, ani Hanninen, ani Battistella prawdopodobnie nie osiągną już najwyższego poziomu, choć liczyłem, że każdy z nich w swojej specjalności przywiezie kilkaset punktów. Hanninen musi odejść – jego czas w WT i mojej ekipie się skończył. Może na poziomie kontynentalnym odzyska wigor i zacznie punktować nawet w FFF, ale mnie już wystarczy tego czekania Cepeda nie ma potwierdzonego kontraktu z EF na 2025, choć zakładam, że zostanie. Jest jednak bardzo jednowymiarowy i chimeryczny – nawet wygrana w l'Ain niewiele tu zmienia. Co do Battistelli, nadal mam nadzieję, że zmiana otoczenia mu pomoże i zapełni w EF lukę po Bettiolu.

Innym rozczarowaniem jest, tradycyjnie, Moscon. Już planowałem skład na 2025 bez niego, ale skoro Bora w niego wierzy, to dam mu jeszcze jedną szansę Może Vernon skupi się w 2025 na szosie i poprawi słaby wynik z tego sezonu, gdy większość jego uwagi pochłonęły przygotowania do Igrzysk na torze.

Reszta składu rozwija się bardzo obiecująco. Nys powoli przebija się do czołówki, Bittner wygrał etap na Vuelcie, a Rafferty, Mikhels i Riccitello mieli kilka przebłysków. Jestem zadowolony z postępów tej czwórki.

Osobny rozdział to Williams. Dołączyłem do grona beneficjentów wyprzedaży u Gattsu Stevie, którego po raz pierwszy zatrudniłem latem 2018, w końcu potwierdza swój talent z kategorii U23. W tym roku zanotował dwa duże zwycięstwa, choć nie zabrakło też startów anonimowych. Jego wygrana we Fleche to na pewno highlight sezonu – na stałe zapisał się w historii ekipy, choć powtórzenie takich wyników (i punktów) może być trudne.

W 2025 wypada awansować, ale skład ma pewną lukę. Młodzi zawodnicy z rocznika 2002 zaczynają punktować w WT, ale kolejnych naprawdę obiecujących kolarzy mamy dopiero z roczników 2006 i 2007 Zobaczymy, co przyniesie przyszłość, szczególnie jeśli chodzi o Duńczyków – Wang, Bevort i Pedersen powinni stopniowo osiągać poziom elity, choć na razie większych sukcesów brak.